MERAK MI, UYUMLULUK MU? SEVGİ Mİ, KORKU MU?

1965 yılında Ardahan Kazim Karabekir İlkokulu'nda başladık okumaya.
55 yıldır öğrenciler konuşanları halen de tahtanın bir köşesine yazıp öğretmene ihbar eder.Öğretmen de buna itibar eder fakat muhbirliğe karşıdır da sözüm ona...
Aslında konuşarak gelişiriz.Evet boş konuşmayalım diyebilirsiniz ama bu kimsenin muhbir olmasını gerektirmez sanırım.
Eğer biz konuşmayanları niçin konuşmuyorsunuz ,fikir beyan etmiyorsunuz diye cesaretlendirip, destekleseydik bugünün bir çok iletişim kazalarını önlemiş olurduk.
Özgür fikir beyanının yaygınlığı
KONUŞAN, TARTIŞAN ,FİKİR ÜRETEN TÜRKİYE haline zenginlik katardı.
Anne _baba; çocuğum bizimle konuşmuyor diye yakınıyor.Siz konuşuyor musunuz? Sorumuza tabii derslerini ,notlarını hep sorup sürekli ders çalış diyoruz derler. Peki siz aile olarak konuştuğunuzu mu düşünüyorsunuz?
Aslında giderek zorlaşan yaşam mücadelesin de çocuğunuzun temel ihtiyaçlarını karşılamakla cebelleşiyorsunuz.Kendinizle dahi konuşmuyorsunuz ki kaldı ki çocukla..
İşte herkes kendi kabuğunda yaşamaya başladı.Bir araya aynı saatte gelemez olduk.
Çocuğunuzla konuşmuyorsunuz.Ders durumunu sorgulayıp denetliyor , dikte ediyorsunuz .İkisi aynı şey değil.
Öğretmenim peki siz bir uzman olarak öğrencilerinizle konuşuyor musunuz?
Daha nasıl konuşalım hep ders ders anlatıp duruyoruz.
Ders anlatmıyorsunuz diyen yok .Öğrencinizle gòz göze ,yürek yüreğe konuşuyor musun öğretmenim? Yoksa müfredatı yetiştirme telaşında mısın?
Ya da diğer; idari gözetim altında ,ekonomik ve sisyal sorunlarınla başbaşa işini iyi yapma gayretindesin.
.......
Biraz düşünelim...
İnsanlar eskiden daha yoksul ama daha mutluydu.Yoksa yoksulluk için mi mücadele etmeli?Günümüz zenginlik görünümü insani ilişkileri maddeleştirip mekanikleştirdi.
Eskiden hal hatır sirar büyüğü küçüğü bilir komşuluk hukukuna özen gısterilirdi.
Hal -hatır ,sevgi -saygı hiç bir dünyalığa değişilmezdi.
Yoksa bugün bu değerlerin FAKİRLİĞİNİ mi yaşıyoruz .
Yıllardır büyük kentlerde ya da kentlerin varoşlarında bir lokma ekmek ve çocuklarımızın geleceği için yüreğimizde yetiştiğimiz değerlerin hasretiyle yaşıyoruz.
Köyünde kendi çapında yaşamını idame edenlerin belli düzeyde de zengin olanların bugün gòçler nedeniyle çoğunun gecekondularda ucuz işgúcü olduģunu gòrmek gerek.
...............
"Eğitim; ham verileri işleyip ,anlama dönüştürmek için kullanılan kodlar kümesidir."diyor.(J.Taylor GATTO)
Öğretmen ,öğrencisinin eleştirisine değer verendir..
Öğrenci kendinin òğretmeni ;öğretmen ise kendinin öğrencisi oldukça daha kalıcı gelişim oluşur.
Başarılı öğrencilere dikkat ediniz;onlardan neyi düşünmelerini isterseniz en az dirençle ve öğrenme isteği ile yaklaşım gòsterirler.
İyi insanlar; yapmaları gerekeni bir uzmanın kendilerine söylemesini beklerler.
Peki bir an düşünün çocuklar ,gençler bağımlı olarak eğitilmeselerdi bu kadar kolay kontrol altında tutulabilinir miydi?

Okullar bir yönüyle milyonlarca çocuk ve gencin zaptu rap edildiği merkezlerdir.
Başkaca başa çıkma modeli var mı?
O halde okullar;
Yaşa göre çocukların ayrıştırıldığı,
Zil komutu ile derse giren ve çıkan ,
Sürekli gözetlenen,denetlenen,
Özgür düşünce üretemeyen,
Eleştiri sunamayan,
Verilenleri öğrenen,
Aldığı not ile değerlendirilen,
Bağımlı davranışların sürdürebilirliği ileri yıllara taşınarak inandırılan; tasarımın objeleridir öğrenciler ve okul.
.....
Öğrencilerin içinde yaşamalarını ve hizmet üretmelerini umduğumuz ekonomik yapî;eleştirel düşünen bir gençlik karşısında bir nesil bile hayatta kalabilir mi?
O halde?
Ne..?
Verileni yap,isteneni yerine getir.İşine bak.
Sana mı kalmış milletin derdi..
Eleştirel düşünce de ne ?
.......
Bilinir ki yanlış yapmak ve yeniden denemek konusunda özgür olmayanlar asla ustalaşamazlar.
Hiç kimseye bebeğe konuşmayı ben oğrettim diyemez.Ne annesi ne babası ,ailesi her kimse..
Bebek defalarca emekleyip düşe kalka yürümenin efendisi olur.
O halde bırakın çocuklarımız kendi deneyimleri ile gelişsinler.
Tavuk gibi yetiştirip kuş gibi uçmasını beklemeyin çocuklarımızdan.
Çocukluk insanın anasî babasıdır.
Budaya budaya büyüttüğünüz çocuktan meyveli ağaç olmaz.
İyi bir ana-baba ve iyi bir iş insanı zor çıkar.
Çocuğa zaman ayırın ,saygı göstetin,alan yaratın,yolundan çekilin...
Fikrinizi paylaşın fakat dayatmayın.
Unutmamayalım ki;
İnsan hayatta nerede doğru yaptığından çok nerede yanlış yaptığını tespit ederek daha da olumlu yol alır.
Öğretmen iş görüşmelerinde uyguladığım
BEN KİM DEĞİLİM ?
anketinde ilgililer çok zorlanırlar
Kim olduğumuzu biliyoruz da o zanan kim olmadığımızda niye zorlanıyoruz?
Kendimizi dahi bütün yönleri ile tahlil etmekte,tanımlamakta zorlanıyoruz.
.....
İnsan; yaşamında kendini keşfetmelidir.
İnsan,kendini òzgürce tsnımlayabilmelidir.
İnsan yaşamı boyunca ailesine, topluma ülkesine ve insanlığa değer katabilmelidir.
.. .
Bizim kuşak bilerek ve òğrenerek değil:

Korktuğumuz için Allahı sevdik.
Korktuğumuz için ana babamızı sevdik.
Korktuğumuz için okulu öğretmeni sevdik.
Korktuğumuz için devleti sevdik.
......
Korku bitip bir an gidince....
Korkulacak bir sey yok fikrine varınca....
Ne mi oldu sevgimiz yerle bir oldu.
....
Korku ile uyumlaştırmak nafiledir.
Gider bir zaman..
Sevgi ile merak uyandırmak gerek
Çağlar boyu gider her zaman...

Dön bak insanlık tarihine ..
Dünün hükümranları, diktatòrleri değil anılanlar.
İnsanlık tarihine hizmet edenlerdir unutulmayanlar...

Şeyh Bedrettin'den Mevlana'ya...
Fatih Sultan Mehmet'ten Mustafa Kemal'e...

Murat KAYA
24.01.2020